Website als eerste hulp bij schending privacy

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) begint vandaag met de publiekswebsite mijnprivacy.nl. In tegenstelling tot de bestaande site van het CPB, richt de nieuwe website zich op burgers met vragen over privacybescherming.
Hoe kan ik me wapenen tegen mijn baas die op mijn werk regelmatig m’n e-mail leest? Of tegen bedrijven die drie keer per week rond etenstijd bellen om van alles en nog wat te verkopen?
Maken deze mensen ongeoorloofd inbreuk op mijn privacy? En wat kan ik ertegen doen? Op dit soort vragen geeft http://www.mijnprivacy.nl een antwoord.
De site is een aanvulling op cpbweb.nl, de oude site van het College Bescherming Persoonsgegevens. ‘Burgers vonden die moeilijk te begrijpen’, weet CBP-voorzitter Jacob Kohnstamm.
‘De site is nogal juridisch van opzet omdat hij zich vooral richt op mensen met professionele vragen over privacy.’
Volgens Kohnstamm valt er in Nederland een wereld te winnen als het gaat om kennis over privacybescherming. ‘Er is veel onwetendheid onder de mensen. Mensen worden wel boos als een bedrijf onzorgvuldig met hun persoonsgegevens omgaat, maar ze weten niet wat je er tegen kunt doen.’
Zo heeft iedere Nederlander bijvoorbeeld het recht om de gegevens die een instantie over hem bijhoudt, in te zien en eventueel te wijzigen. Ook mogen persoonsgegevens alleen worden gebruikt voor het doel waarvoor ze gegeven zijn.
Kohnstamm: ‘Neem bijvoorbeeld de OV-chipkaart die straks wordt ingevoerd. Die levert een schat aan informatie op over het reisgedrag van klanten van de NS. Als NS deze gegevens wil gebruiken om die klanten via sms op de hoogte te stellen van vertragingen op trajecten waar ze vaak reizen, mag dat alléén als de klant daar toestemming voor heeft gegeven.’
Zonder het zelf te weten, staat de gemiddelde Nederlander geregistreerd in honderden verschillende databestanden. Van de meeste registraties heeft hij echter geen flauw benul. Totdat er iets vervelends gebeurt natuurlijk.
Kohnstamm: ‘Laatst hadden we een klacht van een mevrouw die er niet van gediend was dat het garagebedrijf waar ze haar auto liet keuren, wist dat ze onlangs gescheiden was.
Wat bleek?
Autogegevens van de Rijksdienst voor het Wegverkeer worden gekoppeld aan de gemeentelijke basisadministratie. De automonteur kon dus zò de burgerlijke staat van mevrouw bekijken, terwijl dat natuurlijk volstrekt irrelevant is. De gemeente had die gegevens niet aan de RDW mogen doorgeven.’


Bron :Tubantia